ژئومبران در اصفهان

یک ژئومبران از آستر یا مانع غشای مصنوعی نفوذپذیری بسیار کمی است که برای استفاده از هر ماده مرتبط با مهندسی ژئوتکنیک استفاده می شود تا بتواند سیال (یا گاز) را در یک پروژه ، ساختار یا سیستم ساخته شده توسط انسان کنترل کند. ژئومبران در اصفهان از ورقهای پلیمری پیوسته نسبتاً نازک ساخته می شوند ، اما می توان از آغشته سازی ژئوتکستایل ها با اسپری های آسفالت ، الاستومر یا پلیمر یا به عنوان ژئوکامپوزیت های قیر چند لایه نیز استفاده کرد. ژئومبران های ورق پلیمر مداوم رایج ترین هستند.

شکل 1

خصوصیات

اکثر روشهای آزمایش ژئوممبران در اصفهان عمومی که در سراسر جهان به آنها مراجعه می شود به دلیل سابقه طولانی در این فعالیت توسط انجمن تست و مواد آمریکایی (ASTM) است. جدیدترین روش آزمایشی است که توسط سازمان بین المللی استاندارد سازی (ISO) تهیه شده است. سرانجام ، موسسه تحقیقات ژئوسنتتیک (GRI) روشهای آزمایشی را توسعه داده است که فقط برای روشهای آزمایشی است که توسط ASTM یا ISO مورد توجه قرار نمی گیرد. البته ، کشورها و تولیدکنندگان انفرادی معمولاً روشهای اختصاصی آزمایش (و بعضی اوقات) اختصاصی را دارند.

مشخصات فیزیکی

خواص فیزیکی اصلی ژئومبران در اصفهان در حالت تولید مثل عبارتند از:

ضخامت (ورق صاف ، بافت ، ارتفاع استریت)

تراکم

شاخص جریان ذوب

جرم در واحد سطح (وزن)

انتقال بخار (آب و حلال).

ویژگی های مکانیکی

تعدادی آزمایش مکانیکی وجود دارد که برای تعیین مقاومت ورق های پلیمری ساخته شده است. بسیاری از آنها برای استفاده در ارزیابی ژئومبره ها به کار گرفته شده اند. آنها هر دو کنترل کیفیت و طراحی را نشان می دهند ، یعنی ایندکس در مقابل تست های عملکرد.

استحکام کششی و کشیدگی (شاخص ، عرض پهن ، بدون تقارن و درزها)

• مقاومت در برابر اشک
• مقاومت در برابر ضربه
• مقاومت در برابر سوراخ
• مقاومت برشی رابط
• مقاومت لنگرگاه
• ترک خوردگی استرس (بار ثابت و یک نقطه).

تحمل

هر پدیده ای که باعث بریدگی زنجیره ای پلیمری ، شکستن پیوند ، کاهش مواد افزودنی یا استخراج در داخل ژئومبران می شود باید به عنوان عملکرد سازنده آن در طولانی مدت در نظر گرفته شود. تعدادی نگرانی بالقوه در این رابطه وجود دارد. در حالی که هر یک از این مواد خاص است ، روند کلی رفتار این است که باعث شود ژئومبران در اصفهان در رفتار فشار استرس خود به مرور زمان شکننده شود. برای ردیابی چنین تخریب طولانی مدت چندین ویژگی مکانیکی وجود دارد: کاهش طول کشش در شکست ، افزایش مدول الاستیسیته ، افزایش (سپس کاهش) استرس در شکست (یعنی قدرت) و از بین رفتن کلی انعطاف پذیری . بدیهی است ، بسیاری از خصوصیات فیزیکی و مکانیکی می توانند برای نظارت بر روند تخریب پلیمر مورد استفاده قرار گیرند.

• قرار گرفتن در معرض نور ماوراء بنفش (آزمایشگاه میدانی)
• تخریب رادیواکتیو
• تخریب بیولوژیکی (حیوانات ، قارچ ها یا باکتری ها)
• تخریب شیمیایی
• رفتار حرارتی (گرم یا سرد)
• تخریب اکسیداتیو.

شکل 2